शब्दार्थ -
हे सोम, हे रसमय परमेश्वरा, (ते) तुझ्या (मधुमतीः) मधुर (धाराः) आनंद धारा (प्र असृग्रन्) हृदयात प्रवाहित होत आहेत. (यत्) जेव्हा (पूतः) पवित्र असा तू (अव्यम्) पार्थिव कोश म्हणजे अन्न मयकोशाला (अत्येषि) अतिक्रांत करतो. म्हणजे अन्नमयकोश ओलांडून क्रमाने प्राणमय कोश, मनोमय कोश आणि विज्ञान मय कोशालादेखील तू जेव्हा आनंद मयकोशात अधिष्ठित होतोस तेव्हा तुझ्या मधुर आनंदधारा शरीर, प्राण, मन आणि आत्मा या सर्वांत प्रवाहित होऊ लागतात. हे (पवमान) पवित्रकारी परमेश्वरा, तू (गोनाम्) पृथ्वी आदी लोकांप्रमाणे इंद्रिये, प्राण, मन, बुद्धी, आत्मा या (धाम) स्थानांना (पवसे) पवित्र करतोस आणि (सूर्यम्) आकाशाताली सूर्याप्रमाणे अध्यात्म प्रकाश रूप सूर्यास (जनयन्) उत्पन्न करीत त्याच्य (अर्केः) किरणांनी (अपिन्वः) उपासकाच्या आत्म्याला सिंचित करतोस. म्हणजे अध्यात्म सूर्याच्या किरणांनी उपासकाच्या आत्म्यास तू भरपूर शांती देतोस.।। २।।

भावार्थ - जसे सोमरस मेंढीच्या केसांनी बनलेल्या दशापवित्र (गाळणी व चाळणी) मधून पार होतो, तेव्हा त्याच्या मधुर धारा द्रोण कलशाकडे प्रवाहित होतात. तद्वत जेव्हा परमेश्वर अ़न्नमय आदी कोश पार करून आनंदमय कोशात स्थित होतो, तेव्हा त्याच्या मधुर भक्तिधारा शरीर, मन, प्राण, बुद्धी व आत्मा या सर्व स्थानांना आप्लवित करते.।। २।।

इस भाष्य को एडिट करें