टिप्पणी -
प्रमुख गोष्ट ही आहे, की या सूक्तात वर्षाऋतूचे वर्णन उत्तम प्रकारे केलेले आहे. वर्षाऋतूला अलंकृत करणारे मण्डूक इत्यादी जीवांच्या रचनेने शिक्षण घेण्याचा उपदेश, या सूक्ताचे तात्पर्य आहे. $ जे लोक म्हणतात, की वेदात अशीही सूक्ते आहेत, ज्यांच्यामध्ये मण्डूक देवता आहेत. त्यांनी हे जाणले पाहिजे, की मण्डूक देवता असणे ही काही निंदनीय बाब नाही. वेदाच्या महत्त्वाची ती बाब आहे. कारण देवता शब्दाचा अर्थ आहे दीव्यतीति देव: जो प्रकाश करतो तो देव. मग मण्डूक एखाद्या विद्येचा प्रकाश करीत नाही काय? जर त्यांनी प्रकाश केला नसता, तर बायलॉजी विद्येत मण्डूकाची काय आवश्यकता होती? यावरून हे स्पष्ट होते, की परमेश्वराने सर्व विद्यांचे मूलभूत बीज वेदातच प्रथमपासून ठेवलेले आहे. $ दुसरी गोष्ट ही आहे, की जर वर्षाऋतूचे वर्णन वेदात नसते, तर कवी कसे त्या ऋतूचे वर्णन करू शकले असते. वास्तविकता ही आहे, की वर्षाऋतूच्या सौंदर्याचे वर्णन या सूक्तात केलेले आहे. त्या सौंदर्याचे आदिकवी वाल्मीकीही वर्णन करू शकले नाहीत. यावरून हे सिद्ध होते, की वेदाचे महत्त्व व सर्वांत उत्तम साहित्य व श्रेष्ठ पदार्थविद्येचे वर्णन वेदाच्या अनेक सूक्तांत आढळते. ॥१०॥