English
अथर्ववेद - काण्ड 20/ सूक्त 128/ मन्त्र 13
सूक्त -
देवता - प्रजापतिरिन्द्रो वा
छन्दः - विराडार्ष्यनुष्टुप्
सूक्तम् - कुन्ताप सूक्त
त्वं वृ॑षा॒क्षुं म॑घव॒न्नम्रं॑ म॒र्याकरो॒ रविः॑। त्वं रौ॑हि॒णं व्यास्यो॒ वि वृ॒त्रस्याभि॑न॒च्छिरः॑ ॥
स्वर सहित पद पाठत्वम् । वृ॑षा । अ॒क्षुम् । म॑घव॒न् । नम्र॑म् । म॒र्य । आक॒र: । रवि॑: ॥ त्वम् । रौ॑हि॒णम् । व्या॑स्य॒: । वि । वृ॒त्रस्य॑ । अभि॑न॒त् । शिर॑: ॥१२८.१३॥
स्वर रहित मन्त्र
त्वं वृषाक्षुं मघवन्नम्रं मर्याकरो रविः। त्वं रौहिणं व्यास्यो वि वृत्रस्याभिनच्छिरः ॥
स्वर रहित पद पाठत्वम् । वृषा । अक्षुम् । मघवन् । नम्रम् । मर्य । आकर: । रवि: ॥ त्वम् । रौहिणम् । व्यास्य: । वि । वृत्रस्य । अभिनत् । शिर: ॥१२८.१३॥
अथर्ववेद - काण्ड » 20; सूक्त » 128; मन्त्र » 13
भाषार्थ -
(मघवन्) हे सम्पत्तिशाली! (मर्य) हे मनुष्यों के स्वामी! (त्वम्) आप (रविः) सूर्य के सदृश प्रकाशमान हैं। आप (वृषाक्षुम्) प्रेमरसवर्षी आँखोंवाले को (नम्रम् अकरः) नम्र बना देते हैं। (त्वम्) आप (रौहिणम्) रजोधर्मवाले व्यक्ति को (व्यास्यः) अपने से परे फैंकते हैं, और (वृत्रस्य) उपासक के पाप-वृत्र का (शिरः) सिर (अभिनत्) आप कुचल देते हैं।
टिप्पणी -
[मर्यः=मनुष्य (निघं০ २.३) अर्शाद्यच्। व्यास्यः=वि+अस् (प्रक्षेपे)। अक्षु=चक्षु।]